به نقل از وبلاگ حکمت آباد http://hekmatabad.parsiblog.com

معنای فطرت:

معنای اولی کلمه فطرت شکاف و شکافتن است . طبرسی  فرموده است :« اصل الفطر الشّقّ» و راغب در مفردات آن را شکافتن طولی معنا کرده است . این واژه در آیات قرآن کریم نیز به این معنا زیاد به کار رفته است.

اِِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ (الانفطار : 1(

 ( آن زمان که آسمان شکافته شود)

 السَّماءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ کانَ وَعْدُهُ مَفْعُولاً (المزمل :  18)

( و آسمان از هم شکافته مى‏شود، و وعده او شدنى و حتمى است. (

تَکادُ السَّماواتُ یَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَ تَنْشَقُّ الْأَرْضُ وَ تَخِرُّ الْجِبالُ هَدًّا (مریم :  90)

( نزدیک است به خاطر این سخن آسمانها شکاف بردارند و زمین پاره شود، و کوه‏ها بشدّت فرو ریزد)

صیغه های واژه فطرت در مقام استعمال معانی ثانوی نیز پیدا کرده است . ادامه مطلب...