تاثیر امور کائنات بر یکدیگر
    خسوف و کسوف دو پدیده طبیعی از پدیده های آشنای آسمان است که در فارسی از آن به ماه گرفتگی و خورشیدگرفتگی یاد می شود. مسیر گردش ماه و زمین به گونه ای است که هر از گاهی یکی در برابر دیگر قرار می گیرد و اجازه نمی دهد که نور خورشید به دیگری برسد، بدین ترتیب فاجعه غمناک خسوف و کسوف رخ می نماید که برای برخی ها نیز بسیار جالب و جذاب و دیدنی است و با دوربین ها و تلسکوپ هایشان این پدیده طبیعی را رصد می کنند.
    با این همه، هیچ کس نمی تواند منکر تاثیرات منفی این پدیده های آسمانی در زندگی زمین و زمینی ها باشد و تاثیرات آن بر هر چیزی به روشنی دیده می شود و بر عالمان آن مخفی نمی ماند.
    اگر ما هستی را یک کلی طبیعی همانند یک فرد انسانی بدانیم، باید گفت که هر چیزی اگر در جایی از این فرد از موی سرش تا ناخن انگشتش اتفاق بیفتد، تاثیری در کلیت این تن خواهد داشت. از این رو می توان رابطه معناداری میان افتادن پر کاهی در ته چاهی و حرکت آن تا آسمان ها و کهکشان ها یافت. با این تفاوت که هر چه، آن چیز از نظر جایگاه و ولایت قوی تر باشد، تاثیرش نیز قوی تر و کلان تر خواهد بود.
    علامه طباطبایی بر این باور است که حرکت چیزی در طبیعت حتی حرکت پری در چاهی را نمی توان بی تاثیر در دیگری و امور کائنات دید. از نظر ایشان کلام خداوند در آیه 96 سوره اعراف که می فرماید: و اگر مردم آبادی ها ایمان آورده و به تقوا گرایند به یقین برکاتی از آسمان و زمین بر ایشان می گشاییم؛ این معنا را اثبات می کند.
    
   
    نقش تقوا و گناه در هستی
    به نظر علامه تقوا در جلب خیرات و نزول برکات اثر دارد؛ چنان که گناهان نیز در رفع و منع آن تاثیرگذار می باشد.بنابراین، کار نیک و تقوای آدمیان و ایمانشان در جلب خیرات خورشید و ماه تاثیر می گذارد؛همانطور که گناه ایشان نیز در کسوف خورشید و خسوف ماه، اثر دارد.
    علمای نجوم نوشته اند که خسوف و ماه گرفتگی تا سه ماه در موجوداتی از قبیل گیاهان و جانوران اثر بد و نامطلوب به جا می گذارد و به حال آن ها ضرر دارد؛ چه رسد به گرفتگی خورشید با آن همه فوایدی که نور خورشید برای موجودات دارد.
    در برخی از روایات وارد شده که یکی از علل خشکسالی و بلایای طبیعی چون زلزله را می بایست در ترک زکات جست و جو کرد.هر یک از گناهان آثار ویژه و پیامدهای خاصی را به جا می گذارد. همان گونه که گناهان با هم تفاوت دارند، آثار هر یک نیز متفاوت است. از این رو حضرت امیرمامنان علی(ع) در دعای کمیل می فرماید: خداوندا گناهانی را که پرده ها را می درد بر من ببخش؛ خدایا گناهانی را که عذاب ها را نازل می کند بر من بیامرز.