پيام
+
علىبن ابراهيم از پدرش نقل كرده كه گفت: عبدالله بن جندب را در عرفات ديدم كه زمانى طولانى دست به سوى آسمان بلند كرده، سيلاب اشك از گونههايش بر زمين سرازير بود، به گونهاى كه من شخص ديگرى را اينچنين در حال مناجات نديدم. هنگامى كه مردم از عرفات عازم مشعر بودند به او گفتم: كسى را بهتر از تو در حال نيايش نديدم. عبدالله گفت: به خدا سوگند در آن حال فقط برادرانم را دعا مىكردم زيرا از امام كاظم (ع) شنيدم كه فرمود: كسى كه به دور از چشم برادر (ايمانى) اش در حق وى دعا كند از جانب عرش ندا داده مىشود كه صدهزا برابر آنچه براى او خواستى نصيب تو خواهد شد: «من دعا لأخيه بظهر الغيب نودى من العرش: ولك مأة ألف ضعف مثله». پس شايسته نبود كه من صدهزار برابر دعاى مستجاب را به خاطر يك دعا كه برآورد شدنش معلوم نيست واگذارم. (كافى، 508/ 2 و 465/ 4 )مشابه اين نقل، دربارة ديگر صحابه نيز روايت شده است. (كافى، 465/ 4 466 ).
از دوستان بزرگوار عاجزانه التماس دعا دارم .
يا حق