1- ابتدا باید توجه کنیم که معناى ترس از خدا چیست؟ ترس از خدا به معناى ترس از مسؤولیت‏هایى است که انسان در برابر او دارد. ترس از این که در اداى رسالت و وظیفه خویش کوتاهى کند و به خوبى انجام وظیفه نکند و به عبارتى ترس از گناهان خود است. حضرت على (ع) در این زمینه مى‏فرماید: «ولا یخافنّ الا ذنبه هیچ یک از شماترس نداشته باشد مگر از گناه خویش»

2- سرچشمه‏هاى ترس از خدا چیست؟ ترس از خدا سرچشمه‏هاى مختلفى دارد به قرار ذیل:

الف) همان اعمال ناپاک و افکار آلوده سبب ترس مى‏گردد.

ب) مقربان به خاطر قرب به ذات پاکش کمترین ترک اولى و غفلت مایه وحشت آنها مى‏شود

ج) گاه مقربان هنگامى که به تصور آن ذات نامحدود و بى‏پایان را مى‏کنند و در مقابل به قصور ذاتى خود نظر کرده و حالت خوف به آنها دست مى‏دهد (خوف از قصور) خداوند در این زمینه مى‏فرماید: «الذین اذا ذکراللّه وجلت قلوبهم آنها کسانى هستند که وقتى نام خدا برده مى‏شود دلهایشان مملو از خوف پروردگار مى‏گردد»،

بنا بر آنچه بیان شد مى توان به برخى از راه هاى افزایش «ترس از خدا» را چنین بیان کرد:

1- هر روز پس از اتمام فعالیت هاى عادى و قبل از رفتن به بستر و خوابیدن، افکار و اعمال روزانه خودرا محاسبه کنیم و اعمال ناصحیح و گناه آلود و لغزش هاى خود را بررسى کرده و به خود متذکر شویم و زشتى آن را براى خود مجسم نماییم.

2- هر چه بیشتر درباره انواع گناهانى که از انسان مى تواند صادر شود، مطالعه نماییم و پیامدهاى منفى، عوارض سوء دنیوى و عقاب هاى اخروى آن را از نگاه روایات و آیات قرآن مورد توجه قرار دهیم تا زشتى و قبح گناه و لغزش ها در ذهنمان بیشتر جایگزین شود.

3- درباره عظمت و بزرگى خداوند بیش از گذشته مطالعه و تفکر کنیم. زیرا هر چه بیشتر درباره عظمت خداوند و علم گسترده و فراگیر او و نیز قدرت وصف ناشدنى اش آگاهى داشته باشیم کمتر از انسان لغزش و گناه سر خواهد زد. معمولا انسان ها در حال غفلت از مقام و عظمت و اوصاف علم و قدرت خداوند مرتکب خلاف مى شوند اگر کسى شناخت کافى از خداوند و اوصاف جلال و جمال خداوند داشته باشد و از آن شناخت غفلتى نداشته باشد، احتمال سرپیچى اش بسیار کم است به همین جهت است که وقتى مى دانیم کسى ما را مشاهده مى کند مرتکب خلافى نمى شویم.

4- نشست و برخاست و مجالست با افرادى که دیدار و نگاه به آنها شما را به یاد خداوند متعال مى اندازد.

5- انتخاب دوستان و هم اتاقى ها و هم درسى هایى که متدین و پاى بند اصول اخلاقى و ارزشى هستند و از گناه کردن واهمه دارند و گناه و لغزش هر چند کوچک و اندک باشد برایشان بسیار زشت و ناپسند است و در صدد انجام واجبات و ترک محرمات هستند.

6- مطالعه آیاتى که در مورد عذاب و عقاب گناهکاران در قرآن آمده.

7- آیاتى که در توصیف جهنم و اهل جهنم آمده.

8- آیات مربوط به معاد و روز حساب رسى دقیق از همه اعمال و رفتار.

9- توجه به ضعف و ناتوانى خود در مقابل بلایا و مصیبت ها و مشکلات دنیوى و مقایسه عذاب دنیوى با عذاب اخروى.

10- مطالعه حالات ائمه (ع) و اولیاء و بزرگان دین در زمینه خوف از خدا و نگرانى آنها از عذاب روز قیامت، عذاب قبر و عالم برزخ.

 دوستان نظرات شما سازنده است ، بنده را از نکته نظرات خود محروم نفرمایید.