کـــــلام نـــو
.gif)
حقیر افتخار سربازی امام زمان علیه السلام بر دوشم هست.
طلبه ی ناچیزی هستم و هدفم بیان معارف ناب اسلامی و شبهه زادیی است.
آمار واطلاعات
بازدید امروز : 53
بازدید دیروز : 28
کل بازدید : 514567
کل یادداشتها ها : 99
بازدید دیروز : 28
کل بازدید : 514567
کل یادداشتها ها : 99
خبر مایه
داستان لقمان و حکمتهاى او .....
(2) وَ لَقَدْ آتَیْنا لُقْمانَ الْحِکْمَةَ أَنِ اشْکُرْ لِلَّهِ وَ مَنْ یَشْکُرْ فَإِنَّما یَشْکُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ کَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ حَمِیدٌ [1] (3) «حماد» به نقل از امام صادق (ع) مىگوید: حکمتى را که خداوند به لقمان عطا نمود نه به خاطر جاه و مقام و نه حب ثروت است بلکه بدان جهت مىباشد که او مردى با تقوا و خدا ترس بود بیشتر اوقات خویش را به تفکر مىگذرانید، هیچ گاه در طول روز نمىخوابید و هیچ کس او را به هنگام بول و غائط و غسل مشاهده نکرد.
هیچ یک از امور دنیا او را به وجد شدید و حزن عمیق وانمىداشت و ابدا دیده نشد کسى را مورد تمسخر و مزاح قرار دهد او بارها ازدواج نمود و صاحب فرزندان بیشمارى شد اما بیشتر آنها در سنین خردسالى از دنیا رفتند و او بر هیچ یک از عزیزانش زارى نکرد. هر گاه دو نفر به مخاصمه با یک دیگر مىپرداختند به عنوان
__________________________________________________
[1] سوره لقمان- آیه 12.
میانجى میانشان آشتى برقرار مىنمود، هر گاه سخنى را از کسى مىشنید او را مورد تخطئه قرار نمىداد بلکه از وى مىخواست تا منبع خبر خویش را بیان دارد. در محافل فقیهان و حکماء بسیار رفت و آمد مىکرد و حاکمان را مورد لطف خویش قرار مىداد، آنگاه لب به سخن مىگشود که برایش فائدهاى داشته باشد. گفته شده است خداوند در نیم روزى گروهى از فرشتگانش را به سوى لقمان فرستاد تا از او بپرسند آیا مایل است به عنوان خلیفة الله در روى زمین به داورى میان انسانها بپردازد؟ لقمان در پاسخ فرشتگان گفت: اگر خداوند مرا به این کار امر فرماید حتما متکفل اجراى آن خواهم شد اما اگر مخیر باشم میان انتخاب یا رد آن مسلما آن را نخواهم پذیرفت چرا که منصب قضاوت سختترین مراحل زندگى دنیوى و امتحانى بس بزرگ است. (1) شبانگاه خداوند رداى حکمت را بر لقمان پوشانید و او در میان مردم با بیان سخنان حکمت آمیز آنها را به راه راست هدایت مىکرد. از طرفى خداوند همین پیشنهاد را در مورد داود نیز مطرح نمود و او بر خلاف لقمان منصب قضاوت را پذیرفت و در مرحله اجرا با مشکلاتى مواجه گشت. او بارها با مشاهده لقمان به وى مىگفت خوشا بحالت که هم از حکمت الهى بهرهمند گشتى و هم بلا و گرفتارى را از خویش دور ساختى. از جمله اندرزهاى لقمان به فرزندش مىتوان به این جملات اشاره نمود:
فرزندم از روزى که پا به عرصه جهان نهادى پشت به دنیا و رو به آخرت داشتى و خانهاى که تو خود بسوى آن حرکت مىکنى بسیار نزدیکتر از خانهاى است که از آن دور گشتهاى.
فرزندم در مجلس دانشمندان زانو به زانوى آنها بنشین و هرگز به جدال با آنها برنخیز و از دنیا آنقدر بهره جو که نیازمند نباشى و وبال بر دیگران گردى و تا آن حد به روزهدارى مشغول باش که شهواتت به کنترل تو درآید نه آنکه حلاوت اقامه نماز را از تو بستاند. زیرا که نماز نزد خداوند بسیار با فضیلتتر از روزه است.
فرزندم دنیا دریایى عمیق است که بسیارى در آن غرق گشتهاند، پس کشتى خود را از ایمان بناساز و بادبان آن را توکل بر خدا و توشه راهت را تقواى الهى قرار ده و
بدان اگر در این راه نجات پیدا کردى رحمت خداوند شامل حال تو شده و اگر به هلاکت رسیدى گناهان بسیار سد راه تو گشته است.
فرزندم اگر در کودکى تربیت شدى نفع آن را در هنگام بزرگى خواهى دید، فرزندم آن طور از خداوند خوف در دل داشته باش که اگر در صحنه محشر با حسنه تمام جن و انس در قیامت حاضر مىگشتى باز به خود مطمئن نباشى و آنقدر به خداوند امیدوار باش که اگر با گناه تمامى جن و انس در قیامت حاضر گشتى باز هم امیدت به مغفرت الهى از میان نرود.
در اینجا فرزند لقمان از پدر پرسید چگونه ممکن است انسانى در یک زمان دو حالت متضاد داشته باشد؟ لقمان در پاسخ او فرمود: فرزندم اگر قلب مؤمن شکافته شود، دو دریچه نور در آن نمایان است، نور خوف و نور رجاء و اگر خواسته باشى آنها را اندازهگیرى نمایى بىتردید هیچ یک بر دیگرى ارجحیت نخواهد داشت.
فرزندم به دنیا وابسته مباش چرا که آن پست ترین مخلوق خداست آیا مشاهده نکردهاى که خداوند نعیم دنیوى را به عنوان پاداش اطاعت پیشگان از خود قرار نداده است و نیز بلا و مصیبت این جهان را در ازاى عقوبت معصیتکاران مقرر نکرده است. [1] (1) امام صادق (ع) فرمودند: از جمله پندهاى لقمان به فرزندش «ناتان» این جملات است: فرزندم سلاح تو در برابر دشمنى که قصد غلبه بر او را دارى مدارا کردن و اعلام رضایت از اوست و دیگر اینکه هیچ گاه نغمه جدایى و تفرقه را به گوش وى نرسانى چرا که در آن صورت بر مقاصدت آگاه گشته و خود را براى هجوم بر تو آماده خواهد نمود.
فرزندم من بارهاى سنگینى مانند صخرهها و پارههاى آهن را با خود حمل کردهام اما هیچ کدام مانند همسایه بد سایهاش بر سرم سنگینى نکرده است، من مرارت و تلخیهاى بسیار دیدهام اما هیچ کدام مانند فقر و تنگدستى آزارم نداد.
فرزندم هزار دوست براى خود برگزین اما از دشمن بپرهیز که یک دشمن نیز بسیار
__________________________________________________
[1] تفسیر قمى- ج 2- ص 162.
است. [1] (1) امیر المؤمنین (ع) نیز در اشاره به این گفته لقمان شعرى با مضمون ذیل را سرودهاند:
تکثر من الاخوان ما اسطعت انهم عماد إذا ما استنجدوا و ظهور
و لیس کثیرا ألف خلّ و صاحب و إن عدوا واحدا لکثیر [2]
(2) وَ لَقَدْ آتَیْنا لُقْمانَ الْحِکْمَةَ أَنِ اشْکُرْ لِلَّهِ وَ مَنْ یَشْکُرْ فَإِنَّما یَشْکُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ کَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ حَمِیدٌ [1] (3) «حماد» به نقل از امام صادق (ع) مىگوید: حکمتى را که خداوند به لقمان عطا نمود نه به خاطر جاه و مقام و نه حب ثروت است بلکه بدان جهت مىباشد که او مردى با تقوا و خدا ترس بود بیشتر اوقات خویش را به تفکر مىگذرانید، هیچ گاه در طول روز نمىخوابید و هیچ کس او را به هنگام بول و غائط و غسل مشاهده نکرد.
هیچ یک از امور دنیا او را به وجد شدید و حزن عمیق وانمىداشت و ابدا دیده نشد کسى را مورد تمسخر و مزاح قرار دهد او بارها ازدواج نمود و صاحب فرزندان بیشمارى شد اما بیشتر آنها در سنین خردسالى از دنیا رفتند و او بر هیچ یک از عزیزانش زارى نکرد. هر گاه دو نفر به مخاصمه با یک دیگر مىپرداختند به عنوان
__________________________________________________
[1] سوره لقمان- آیه 12.
میانجى میانشان آشتى برقرار مىنمود، هر گاه سخنى را از کسى مىشنید او را مورد تخطئه قرار نمىداد بلکه از وى مىخواست تا منبع خبر خویش را بیان دارد. در محافل فقیهان و حکماء بسیار رفت و آمد مىکرد و حاکمان را مورد لطف خویش قرار مىداد، آنگاه لب به سخن مىگشود که برایش فائدهاى داشته باشد. گفته شده است خداوند در نیم روزى گروهى از فرشتگانش را به سوى لقمان فرستاد تا از او بپرسند آیا مایل است به عنوان خلیفة الله در روى زمین به داورى میان انسانها بپردازد؟ لقمان در پاسخ فرشتگان گفت: اگر خداوند مرا به این کار امر فرماید حتما متکفل اجراى آن خواهم شد اما اگر مخیر باشم میان انتخاب یا رد آن مسلما آن را نخواهم پذیرفت چرا که منصب قضاوت سختترین مراحل زندگى دنیوى و امتحانى بس بزرگ است. (1) شبانگاه خداوند رداى حکمت را بر لقمان پوشانید و او در میان مردم با بیان سخنان حکمت آمیز آنها را به راه راست هدایت مىکرد. از طرفى خداوند همین پیشنهاد را در مورد داود نیز مطرح نمود و او بر خلاف لقمان منصب قضاوت را پذیرفت و در مرحله اجرا با مشکلاتى مواجه گشت. او بارها با مشاهده لقمان به وى مىگفت خوشا بحالت که هم از حکمت الهى بهرهمند گشتى و هم بلا و گرفتارى را از خویش دور ساختى. از جمله اندرزهاى لقمان به فرزندش مىتوان به این جملات اشاره نمود:
فرزندم از روزى که پا به عرصه جهان نهادى پشت به دنیا و رو به آخرت داشتى و خانهاى که تو خود بسوى آن حرکت مىکنى بسیار نزدیکتر از خانهاى است که از آن دور گشتهاى.
فرزندم در مجلس دانشمندان زانو به زانوى آنها بنشین و هرگز به جدال با آنها برنخیز و از دنیا آنقدر بهره جو که نیازمند نباشى و وبال بر دیگران گردى و تا آن حد به روزهدارى مشغول باش که شهواتت به کنترل تو درآید نه آنکه حلاوت اقامه نماز را از تو بستاند. زیرا که نماز نزد خداوند بسیار با فضیلتتر از روزه است.
فرزندم دنیا دریایى عمیق است که بسیارى در آن غرق گشتهاند، پس کشتى خود را از ایمان بناساز و بادبان آن را توکل بر خدا و توشه راهت را تقواى الهى قرار ده و
بدان اگر در این راه نجات پیدا کردى رحمت خداوند شامل حال تو شده و اگر به هلاکت رسیدى گناهان بسیار سد راه تو گشته است.
فرزندم اگر در کودکى تربیت شدى نفع آن را در هنگام بزرگى خواهى دید، فرزندم آن طور از خداوند خوف در دل داشته باش که اگر در صحنه محشر با حسنه تمام جن و انس در قیامت حاضر مىگشتى باز به خود مطمئن نباشى و آنقدر به خداوند امیدوار باش که اگر با گناه تمامى جن و انس در قیامت حاضر گشتى باز هم امیدت به مغفرت الهى از میان نرود.
در اینجا فرزند لقمان از پدر پرسید چگونه ممکن است انسانى در یک زمان دو حالت متضاد داشته باشد؟ لقمان در پاسخ او فرمود: فرزندم اگر قلب مؤمن شکافته شود، دو دریچه نور در آن نمایان است، نور خوف و نور رجاء و اگر خواسته باشى آنها را اندازهگیرى نمایى بىتردید هیچ یک بر دیگرى ارجحیت نخواهد داشت.
فرزندم به دنیا وابسته مباش چرا که آن پست ترین مخلوق خداست آیا مشاهده نکردهاى که خداوند نعیم دنیوى را به عنوان پاداش اطاعت پیشگان از خود قرار نداده است و نیز بلا و مصیبت این جهان را در ازاى عقوبت معصیتکاران مقرر نکرده است. [1] (1) امام صادق (ع) فرمودند: از جمله پندهاى لقمان به فرزندش «ناتان» این جملات است: فرزندم سلاح تو در برابر دشمنى که قصد غلبه بر او را دارى مدارا کردن و اعلام رضایت از اوست و دیگر اینکه هیچ گاه نغمه جدایى و تفرقه را به گوش وى نرسانى چرا که در آن صورت بر مقاصدت آگاه گشته و خود را براى هجوم بر تو آماده خواهد نمود.
فرزندم من بارهاى سنگینى مانند صخرهها و پارههاى آهن را با خود حمل کردهام اما هیچ کدام مانند همسایه بد سایهاش بر سرم سنگینى نکرده است، من مرارت و تلخیهاى بسیار دیدهام اما هیچ کدام مانند فقر و تنگدستى آزارم نداد.
فرزندم هزار دوست براى خود برگزین اما از دشمن بپرهیز که یک دشمن نیز بسیار
__________________________________________________
[1] تفسیر قمى- ج 2- ص 162.
است. [1] (1) امیر المؤمنین (ع) نیز در اشاره به این گفته لقمان شعرى با مضمون ذیل را سرودهاند:
تکثر من الاخوان ما اسطعت انهم عماد إذا ما استنجدوا و ظهور
و لیس کثیرا ألف خلّ و صاحب و إن عدوا واحدا لکثیر [2]
+
همراهان عزیز
در ایام فاطمیه بنده را هم دعا کنید
نیازمند دعاهای شما هستم
+
با سلام خدمت سروران گرانقدر
وبلاگ کلام نو به روز شد .
در انتظار نظرات سازنده شما ...
+
نعمت های بهشتی سراسر لذت است
+
با سلام خدمت سروران گران قدر
ضمن تلیست ایام شهادت فاطمه زهرا (س) با مطلبی به عنوان فاطمه (س) معلم فرشته ها در خدمت دوستان هستم.
+
چرا دعاهاى ما مستجاب نمى شود
امیرالمؤ منین على علیه السلام روز جمعه در کوفه سخنرانى زیبایى کرد، در پایان سخنرانى فرمود:
دوستان بقیه جریان را در وبلاگ بنده مطالعه بفرمایید.
طراحی پوسته توسط تیم پارسی بلاگ
