آیا متعه ستم به همسر اول است؟ اگر مردی با اینکه زندگی اول او زندگی خوب و سالمی است، بخاطر هوسبازی، می تواند اقدام به صیغه یا ازدواج مجدد کند؟

پاسخ:

در اینکه متعه در دین اسلام حلال است هیچ شکی نیست، اما در بسیاری از موارد از جمله در جایی که مرد همسردار که بی نیاز از متعه است، اقدام به متعه کند از روایات بدست می اید که چنین متعه ای مکروه است.
تشریع متعه برای عیاشی و هوسرانی نیست، بلکه برای رفاه افرادی تشریع شده که امکان ازدواج دائم را ندارند، به همین جهت وقتی از حضرت ابوالحسن علیه السلام در باره متعه سؤال شد در پاسخ فرمودند: «هى مباح مطلق لمن لم یغنه اللَّه بالتزویج فلیستعفف بالمتعة فان استغنى عنها بالتزویج فهى مباح له اذا غالب عنها» متعه حلال و مباح است برای کسی که به وسیله ازدواج دائم بی‌نیاز نشده است. پس به وسیله متعه خودش را از گناه نجات می‌دهد. اما کسی به وسیله ازدواج دائم بی‌نیاز شده در صورتی متعه برایش مباح است که از همسرش دور شده باشد.[ وسائل الشیعه، ج 14، ص 449]
مطابق این حدیث متعه برای نیازمندان تشریع شده است. نه برای عیاشان. متعه برای تامین «عفت» است. نه ابزار بی‌عفّتی. متعه برای رفع نیاز جنسی است. نه برای تشعیل شعله شهوت. شهوت آتشی است که هر چه هیزم آن بیش تر شود.
از جمله مواردی که ازدواج موقت در روایت مورد نهی واقع شده موردی است که فرد همسر دارد و نیاز جنسیش هم برطرف میشود و از سوی دیگر همسرش هم نیاز جنسی به او دارد و او ازدواج موقت میکند و با این عملش موجب میشود همسرش به دستورات دینی بد بین شود ویا احیانا امامان معصوم که متعه را جایز شمرده اند مورد لعنت ونفرین قرار دهد این مضمون در روایتی از امام رضا علیه السلام امده است که حضرت میفرماید بر متعه اصرار نورزید بر شما است که سنت را به پا دارید نه اینکه از زنان خودتان باز بمانید. ودر نتیجه موجب کفر و تبری آنان از ما شوید وموجب شوید که آنان لعن ونفرین کنند دستور دهنده به متعه را.

نتیجه اینکه:
متعه یک راه حل برای موارد غیر عادی بوده که شخص نزد خانواده اش نیست یا امکان ازدواج دائم ندارد یا ... ، خلاصه یک راه حل برای مواقع غیر عادی است و برای کسانی که امکان ازدواج دائم داشته باشد، متعه پسندیده نیست. (طبق روایات چنین متعه ای مکروه است) و به همین جهت هم به متعه به خودی خود سفارش نشده و تشویق نگردیده است گر چه مباح می باشد.
روایاتی هم که متعه را تشویق می کند نه از جهت مستحب بودن خود متعه است. بلکه از جهت این است که فرد با این عمل با کسی که متعه را به ناحق حرام کرده و در حوزه تشریع به حرام وارد شده، مبارزه می کند .
راوی گوید از امام کاظم در باره متعه سؤال کردم و امام فرمود:
«هی حلال مباح مطلق لمن لم یغنه الله بالتزویج فلیستعفف بالمتعة فإن استغنى عنها بالتزویج فهی مباح له إذا غاب عنها»  آن برای کسی که خدا او را با ازدواج دائم بی نیاز نکرده، حلال و مباح و جایز است تا حفظ عفاف کند و اگر نکاح دائم دارد، زمانی که از همسرش دور است برایش جایز می باشد. ( شیخ حر عاملی، وسایل الشیعه، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1104 ق، ج 14ص 449 - 450)
علی بن یقطین گوید از امام کاظم در باره متعه سؤال کردم و ایشان فرمود:
«ما أنت وذاک قد أغناک الله عنها» (همان، ص 449) تو را که از آن بی نیاز هستی، با متعه چه کار؟